Już za kilka dni Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny. Najwyższa pora na uprzątnięcie naszych cmentarzy, naszych grobów. Czas na usunięcie z grobowców i prostych mogił opadłych pożółkłych liści, zgrabienie płyty zarosłej zielskiem – uporządkowanie, a nawet ozdobienie grobu. Przykrycie mogiły białym obrusem chryzantem. Czas zapalić świece pamięci dla twojej matki, twego dziadka, dla twoich wszystkich przodków, a przecież zapomnieć o grobie o którym zapomnieli wszyscy nie wolno nigdy.
I tylko gdy w czas tej krzykliwej pielgrzymki nastawisz CISZĘ na odbiór możesz z głębi usłyszeć szept twojej matki:
W nasz Dzień Zaduszny spamiętaj synu od razuTo sprawiedliwe zrządzenie Boże
Że kto nie był człowiekiem ni razu
Temu nawet człowiek nic nie pomoże.
Lecz kto prośby nie posłucha
W imię Ojca, Syna, Ducha
Widzisz Pański krzyż
A kysz, a kysz!
Zbigniew Herbert „Brewiarz IV”
Panie wiem że dni moje są policzone
zostało ich niewiele
Tyle żebym jeszcze zdążył zebrać piasek
którym przykryją mi twarz
nie zdążę już
zadośćuczynić skrzywdzonym
ani przeprosić tych wszystkich
którym wyrządziłem zło
dlatego smutna jest moja dusza
życie moje powinno zatoczyć koło
zamknąć się jak dobrze skomponowana sonata
a teraz widzę dokładnie
na moment przed codą
porwane akordy
źle zestawione kolory i słowa
jazgot dysonans języki chaosu
dlaczego życie moje
nie było jak kręgi na wodzie
obudzonym w nieskończonych głębiach
początkiem który rośnie
układa się w słoje stopnie fałdy
by skonać spokojnie
u twoich nieodgadnionych kolan
