Chwała zwycięskiemu Powstaniu
Nasz wielki kompozytor i polityk Ignacy Paderewski, gdy 26 stycznia 1918 roku przyjechał do Poznania, już na dworcu witał go wielki tłum rodaków. Patriotyczna owacja zdała się trwać nieprzerwanie. Flagi biało-czerwone łopotały na wietrze. Śpiewano Jeszcze Polska…Okrzykom „Niech żyje Ignacy Paderewski!, Niech żyje wolny Poznań!..” nie było końca. Z okna zasłużonego dla polskości hotelu Bazar, Paderewski do zgromadzonych poznaniaków wołał: „Pozdrawiam was serdecznie w imieniu Polaków z całego świata, w imieniu Polaków z Ameryki i Europy. W imieniu wszystkich Polaków, którzy walczą o nową Polskę. Pozdrawiam was gorąco i serdecznie, Wielkopolan, coście w pracy organicznej i gospodarczej byli nieporównani. Po wielu latach niewoli, powstaje wreszcie Polska; W Warszawie jest już nowy rząd, działa Piłsudski, tworzą się nowe zręby ojczyzny. Niech żyje nowa, wolna Rzeczpospolita Polska!”. Poznaniacy przywykli w codziennych zmaganiach z pruską bezwzględną eksterminacją wszystkiego co polskie, znani ze swego, jak określił Dmowski „suchego realizmu i ze swej twardości” wreszcie mogli pozwolić sobie na godziny patriotycznego uniesienia.
Następnego dnia wybuchło powstanie przeciwko Prusakom. Wojskowym przywódcą powstania był, przybyły z Warszawy gen. Józef Dowbor-Muśnicki. Kadrę wojska stanowili podoficerowie-dezerterzy armii nieprzyjaciela. Ale z każdego niemal wielkopolskiego domu walczył mąż, syn czy wnuk czujący się Polakiem. Udział w powstaniu szerokich warstw społeczeństwa zdecydował o jego sukcesie. W przeciwieństwie bowiem do przegranych, tragicznych XIX wiecznych powstań polskich opierających swą siłę i swą ideologię na wyidealizowanej misji samotnego szlacheckiego polskiego inteligenta – zwycięskie Powstanie Poznańskie miało charakter ogólnospołeczny. Właśnie dzięki temu, dzięki m.in. udziałowi mas chłopskich w powstaniu Polacy odnieśli zwycięstwo.
Chociaż dzisiaj Powstanie Wielkopolskie nie jest przez polskie elity doceniane należycie – to właśnie ono, jak żadne inne winno stanowić powód do chwały. Niestety, polskie elity, w swej przeważającej masie, korzenie swe nadal przechowują w mesjańsko-romantycznych ideach pokoleń walczących z carskim samodzierżawiem. Ile z tego politycznego kociokwiku, ile woluntarystycznych strategii – szkoda słów! Czasy się zmieniły, świat odpłynął. Nie znaczy to przecież, że przestał korzystać z naiwnych czy szalonych strzelistych, romantycznych, polskich patriotów. Przechowują oni, jak relikwie, swe fobie i prometejskie złudy. Dla ich spełnienia gotowi złożyć w ofierze nowe pokolenia Polaków i zgodzić się znów na zagładę wielkich miast.
Zwycięskie Powstanie Wielkopolskie zaświadcza nie tylko o męstwie i patriotyzmie Polaków, ale i o ich dojrzałości, zdecydowaniu, wytrwałości i dobrej organizacji. To zwycięstwo nie tylko w skali działań ściśle militarnych, to zwycięstwo przede wszystkim w perspektywie geopolitycznej. Dzięki temu zwycięstwu Polska wróciła na ziemie będące historycznym matecznikiem naszej państwowości. W najnowszej historii Polski, Powstanie Wielkopolskie ma wartość najwyższą. Czcijmy więc należycie wielkość odniesionego zwycięstwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz